Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Serock

Jest wiele ważnych dat w historii naszego narodu, ale nie ma ważniejszej niż rok 966. Chrzest Polski. Oddanie się w poddaństwo - lecz tylko Chrystusowi. Polacy jako wierni Jego poddani szybko stali się niezależni i silni; już tysiąc lat temu państwo Bolesława Chrobrego, którego ojciec, Mieszko, zaledwie kilkadziesiąt lat wcześniej przyjął chrzest, urosło do rangi potęgi. Bolesław I był władcą w pełni europejskim, co wówczas oznaczało: chrześcijańskim. Poruszał się swobodnie wraz ze swą drużyną od Łaby po Kijów, od Kołobrzegu po Pasawę. Polacy, rozwijając się przez wieki w kręgu kultury i wiary chrześcijańskiej, doszli do prawdziwej wielkości: gospodarczej, kulturalnej, militarnej, politycznej i moralnej. Zdarzały się też na przestrzeni naszych dziejów różne potknięcia, ale nigdy nie doszło do upadku narodu - Chrystusowa wiara zawsze trzymała go w swojej mocy. I da Bóg, trzymać go będzie po wsze czasy. Bardzo istotne jest dokładne zapoznanie się z narodzinami wiary na ziemiach polskich, bowiem "nie sposób zrozumieć dziejów narodu polskiego bez Chrystusa", jak powiedział św. Jan Paweł II.
Trudno znaleźć lepszego autora do opisania rozlicznych okoliczności narodzin chrześcijaństwa na naszych rdzennych terenach niż prof. Krzysztof Ożóg, człowiek tyleż głębokiej wiedzy, co głębokiej wiary - rzecz to niebagatelna przy badaniu kształtowania się naszej narodowej tożsamości. Różne czynniki sprzyjały powstaniu mocnego państwa Polan: korzystny układ sił politycznych, talenty osobiste Mieszka I i jego wielkiego syna, mądra, pokojowa ekspansja Rzymu na tereny pogańskich Słowian. O tym wszystkim pisze Autor, który wykazuje wszakże, iż decydujący był sam Chrzest święty, bowiem to jego konsekwencje spoiły rody i plemiona na naszych ziemiach tak silnie, że trwamy razem już jedenasty wiek, że wykształciliśmy wspaniałą kulturę, oryginalną tradycję, bogaty język.
Autor napisał swe dzieło w oparciu o najnowszy stan wiedzy; mamy w ręku nie tylko księgę jubileuszową (1050-lecie Chrztu), ale i obfitującą w fakty oraz wydarzenia książkę historyczną. Prof. Krzysztof Ożóg tak umiejętnie przybliża nam tamten świat, że bez trudności poruszamy się w ówczesnych realiach. Przywołuje okres wczesnosłowiański, misję świętych Cyryla i Metodego, następnie opisuje pasjonujący proces narodzin państwa i narodu - Polski i Polaków w wieku X i XI. Mówi o uwarunkowaniach zewnętrznych, opowiada o ówczesnym życiu we dworach i grodach, o pierwszych kościołach i męczennikach, o toczonych wojnach, o pierwszych zabytkach kultury. Mamy nieodparte wrażenie, iż to na naszych oczach wykuwa się Polska.

Książkę poprzedza wstęp Prezydenta RP Andrzeja Dudy.

Tytuł "Tomek na Czerwonej Wyspie" nawiązuje do serii Alfreda Szklarskiego o przygodach Tomka Wilmowskiego. Ale nie jest to typowa książka podróżnicza ani reportaż. To opowieść o byciu na miejscu. Oto młody filolog i tłumacz jakimś zrządzeniem losu ląduje w katolickiej misji gdzieś w madagaskarskiej głuszy, gdzie ma uczyć języka francuskiego. Pracuje zatem, podróżuje, a przede wszystkim wrasta w lokalną społeczność, poznając malgaskie realia pełne sprzeczności: piękno przyrody w sąsiedztwie smrodu i brudu, bogactwo ziemi i nędza jej mieszkańców, prosta mądrość oraz niewiarygodne absurdy. Przygląda się, obserwuje i jest obserwowany, a jego świadomość białego człowieka powoli ulega przeobrażeniu. Jak sam zauważa, początek książki mówi o pierwszych próbach odnalezienia się w fascynującym, cudacznym i przytłaczającym wszechobecną innością świecie, o próbie ustalenia, co jest normalnością. Końcowy rozdział opowiada o samotnej wyprawie na wschód kraju, już oswojonego, zaprzyjaźnionego, bardziej "swojego" niż ciasna, plastikowa i jakoś bardzo odległa Europa.Jest to zatem książka o odkrywaniu Madagaskaru. O nowych pejzażach, zapachach, impresjach i twarzach. O kompleksach miejscowych, o łapówkarstwie, o kontraście dwóch światów, o języku malgaskim i o "żywej wodzie z cycka". O niespokojnym śnie i przenikaniu natury, o muzyce i o miękkości lemurzych łapek. O podejściu do śmierci, o sile plotek i o prowincjonalnej moralności. O wyjątkowości bycia nauczycielem. O długiej drodze na północ z kozami na dachu, o nienawiści do psów i o kopalniach szafirów. O klątwach, czarownicach i olbrzymach, o docenianiu drobiazgów, o traktowaniu kobiet, chciwości oraz o tym, jak dyrektor gimnazjum został sprzedawcą nawozu. O wspaniałościach pierwotnego lasu i o wiosce poszukiwaczy złota. O urzędowym piśmie z prośbą o pożyczenie pary nożyczek. O tym, że łatwiej wykopać migdałecznik niż wyrwać własne korzenie.