Biblioteka Publiczna Miasta i Gminy Serock

Awans Zwi♯zku Sowieckiego do rangi ?wiatowego mocarstwa by?by niemo?ơliwy bez materialnego technologicznego, a tak?ơe politycznego wsparcia z Niemiec - tak♯ tez♯ przekonuj♯co dokumentuje w swojej nowej ksi♯?ơce Bogdan Musia?, ktđry da? si♯ pozna♯ jako wytrawny znawca rosyjskich i wschodnioeuropejskich archiwđw. Szeroko zakrojone dostawy niemieckich maszyn i urz♯dze?, ktđre trwa?y do czerwca 1941 roku, umo?ơliwi?y Sowietom budow♯ przemys?u ci♯?ơkiego i zbrojeniowego. Prowadzona ju?ơ po wojnie przez re?ơim Stalina polityka systematycznych demonta?ơy urz♯dze? przemys?owych oraz infrastruktury na obszarze Polski i Niemiec stanowi?a drugi impuls modernizacyjny oraz zapewnia?a dynamik♯ wzrostu, ktđrej kraj ten nigdy nie zdo?a?by wypracowa♯ w?asnymi si?ami. Grabie?ơ zapewni?a sowieckiemu dyktatorowi dop?yw nowoczesnych maszyn, cennych surowcđw i produktđw, laboratoriđw naukowych, urz♯dze? przemys?owych i infrastrukturalnych. Gdy tylko usta? transfer zachodnich technologii, rozpocz♯? si♯ proces upadku sowieckiego imperium. Ksi♯?ơka Bogdana Musia?a, napisana na podstawie nowych, dotychczas niedost♯pnych ??rđde?, uzupe?nia luk♯ we wspđ?czesnej historiografii.

Magdeburg, rok 1179. Dietrich von Landsberg, brat margrafa rządzącego księstwem Miśnieńskim, wyzywa Ryszarda Lwie Serce na pojedynek na śmierć i życie. Nie podoba się to cesarzowi Fryderykowi Barbarossie, który oskarża angielskiego monarchę o zdradę i wytacza mu proces, co w rezultacie doprowadza do kolejnej wojny. A to oznacza, że Christian ponownie musi dołączyć do wojsk cesarskich.

Podczas, gdy Christian dowodzi oblężeniem potężnej twierdzy, bronionej przez zwolenników Ryszarda, Marta musi samotnie opierać się intrygom księcia Albrechta najstarszego syna ich odwiecznego wroga, który za wszelką cenę chce przejąć ich zamek oraz bogate kopalnie srebra. Zdesperowany, chciwy bogactw książę nie cofnie się przed niczym. Ani przed najpodlejszą intrygą, ani przed najbardziej okrutną zbrodnią. Czy Marcie uda się ujść z życiem, utrzymać kasztel, ochronić dzieci i mieszkańców wioski?

Julka dostaje pismo z ośrodka pomocy społecznej, z małej miejscowości na Mazurach, z prośbą o zaopiekowanie się nieznaną krewną. Pełna sprzecznych emocji, udaje się do Barwin, gdzie poznaje uroczą staruszkę, Gertrudę Skrocką. Między kobietami tworzy się niewidzialna więź. Podczas ich kolejnych spotkań, Truda opowiada o swoim życiu w Prusach Wschodnich. Na dziewięćdziesiątych urodzinach Trudy pojawiają się niespodziewani goście. Na jaw wychodzą skrzętnie skrywane tajemnice rodzinne.Akcja książki toczy się na dwóch płaszczyznach: w czasach współczesnych, na Mazurach, i w czasach dzieciństwa oraz młodości Gertrudy - w okresie drugiej wojny światowej, na terenach Prus Wschodnich, obecnych Mazurach. Poruszana jest tu problematyka samotności, przyjaźni, poszukiwania swojego miejsca na ziemi, własnej tożsamości.Otwierając stronice "Zapachu Mazur" czytelnik słyszy klangor żurawi i cykanie świerszczy. Zagłębiając się w treść książki, zewsząd otacza go zapach skoszonej trawy, rozgrzanych w lipcowym słońcu jagód i sosnowego lasu. Jeszcze długo po przeczytaniu czuje smak świeżej, smażonej ryby.Jak wygląda wojna widziana oczami młodej Niemki?Czy wojna może się śnić wiele lat po jej zakończeniu?Czy czas naprawdę leczy rany?

To nie była wojna jak inne. Od samego początku nie miała polegać na walce z polską armią, ale głównie na masowym terrorze ludności cywilnej. Pierwsze bomby w Wieluniu nie spadły na żaden obiekt militarny, ale na prywatne domy, szpital, kościoły. Niemcy w latach 1939-1945 wymordowali, najczęściej bestialsko, ponad 6 milionów obywateli II Rzeczypospolitej. Naszych rodziców i dziadków, wujków i ciotki wywozili masowo na roboty przymusowe w głąb Rzeszy; była to praca niewolnicza. Terroryzowali i poniżali Polaków, więzili, torturowali i zabijali ich w obozach koncentracyjnych, a także w gestapowskich kazamatach. Zniszczyli setki polskich miast i tysiące wsi, które nie były żadnymi celami wojskowymi. Zrabowali i wywieźli do Rzeszy nasze skarby narodowe, dzieła sztuki, aktywa bankowe, zakłady przemysłowe, wyposażenia kościołów i domów prywatnych. Grabili wszystko, co się dało. Uprowadzili do Rzeszy w celu zniemczenia 200 tysięcy polskich dzieci. Wiele bezcennych polskich zabytków, skarbów kultury, największe archiwa i biblioteki spalili celowo, nie w wyniku żołnierskich walk.Te niemieckie zbrodnie nigdy nie zostały odpowiednio ukarane, a tylko nielicznych sprawców dosięgła ręka sprawiedliwości. O tym opowiada ta rozliczeniowa książka. Autorzy nie kończą jednak narracji na II wojnie światowej. Opisują też dzisiejsze relacje polsko-niemieckie, które są zakłamane i to głównie z winy naszego sąsiada zza Odry, choć nie bez udziału funkcjonującego w Polsce obozu zdrady. Prezydent Niemiec Frank-Walter Steinmeier 1 września 2019 r. powiedział: "Proszę o wybaczenie historycznej winy Niemiec, biorę na siebie za to pełną odpowiedzialność". I zaraz dodał: "Chcemy zachować ducha pojednania, zachować drogę wspólnego rozwoju i iść nią dalej". Polacy są wdzięczni za te słowa, ale odpowiedzialność nie może kończyć się na słowach. Niemcy są od wielu lat wyjątkowo bogatym krajem, a stały się takie głównie dzięki grabieżom dokonanym podczas II wojny światowej na terenie całej Europy, a w Polsce w szczególności. Życia ludzkiego nie da się zwrócić, ale sprawiedliwość nakazuje w pełni zadośćuczynić przynajmniej za zagrabione lub zdewastowane mienie - tego nie zrobiono do dziś.W ostatnich trzech dziesięcioleciach polityka Republiki Federalnej Niemiec wobec wolnej już Polski była tyleż bezwzględna, co cyniczna. Prezydent prosi, co prawda, o wybaczenie, ale niemieckie mass media od dawna szydzą z Polaków, zakłamują prawdę o wojnie, relatywizują winę albo w ogóle zwalają ją na ofiary swej agresji. Książka prof. Wojciecha Polaka i dr hab. Sylwii Galij-Skarbińskiej "Zbrodnia i grabież. Jak Niemcy tuszują prawdę o sobie" jest dramatyczną, miejscami aż wstrząsającą, panoramą trudnych relacji polsko-niemieckich po 1939 r. - aż do dziś. Na końcu znajdziemy rozważania na temat perspektyw naszych sąsiedzkich relacji, które powinniśmy ułożyć na zasadach partnerskich. W tym jednak celu konieczne są rozmowy i rokowania w sprawach gospodarczych, politycznych i kulturalnych, w tym także kwestii reparacji wojennych, szerzenia w Niemczech nastrojów antypolskich, zabierania przez organy państwa niemieckiego dzieci polskim rodzicom, dyskryminacji polskich firm i przedsiębiorstw, sytuacji ludności polskiej za Odrą, w tym nieustannej odmowy nadania jej statusu mniejszości narodowej. Punktem wyjścia do uczciwego dialogu musi być jednak stan realny, a nie zakłamana iluzja. Ten punkt wyjścia znajdziemy właśnie w tej książce.